Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Aktualności

Nawigacja okruszkowa Nawigacja okruszkowa

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Wernisaż prac Nadii Issy w Galerii Instytut 116

W Galerii Instytut 116, dnia 11 lipca 2018 roku odbędzie się wernisaż prac Pani Nadii Issy, asystent na Wydziale Sztuki Mediów Warszawskiej ASP. Wystawa powstała we współpracy merytorycznej z Katedrą Porównawczych Studiów Cywilizacji dzięki porozumieniu o współpracy jednostek.
 


Fragment tekstu z katalogu wystawy:
Podnosząc sprawę symbolu i pamięci kulturowej jako obiektywnych elementów tożsamości jednostki, Nadia poddaje krytyce wymiar tzw. „płynnej nowoczesności”, teorii dekonstrukcji znaczeń i symboli. Niemniej jednak świadomość postmodernistyczna także zajmuje artystkę: taka dekonstrukcja etosu, symbolu i archetypu… Właśnie w tym działaniu, w dekonstrukcji, w świadomości postmodernizmu, artystka – w moim przekonaniu – zrywa z dotychczasową w pełni obiektywną narracją, prezentując prace oparte na grze znaczeń. Ale nowa interpretacja rzeczywistości nie musi zmieniać stanu rzeczy (przysłowiowego porządku świata) – Nadia Issa znów swobodnie gra treścią archetypiczną (obiektywną) i porządkiem przyrodzonym, prawem przypadku, indywidualności.

Adam to cykl zdjęć-portretów mówiących o mężczyźnie. Dekonstrukcja znaczenia polega tu na stworzeniu dziewięciu obrazów archetypicznych, z których każdy staje się inną sceną lub cechą Adama, a w konsekwencji, jako archetypiczny – każdego mężczyzny. Autorka skupia się wyłącznie na jego postaci – nie są to obrazy dialogujące, separacja i niezależność postaci Adama odnosi się także do postaci innych: jeśli na jednym ze zdjęć (pt. 'Grzegorz') widzimy Ewę, to funkcjonuje ona jedynie jako atrybut Adama. Brak jej równorzędnej obecności wyrażony jest rezygnacją z przedstawienia oblicza – przy tym dzięki takiemu zabiegowi pozostaje ona archetypem, nie wchodzi w świat zmysłowy, jednostkowy, w którym gra-dekonstrukcja się odbywa. 

Adam – pierwszy człowiek: taką dumę widzę na jednym ze zdjęć (pt. 'Paweł'): dumę bycia tym pierwszym, tym kochanym i bliskim Bogu. Widać też uwagę i czujność – gdy Adam słucha Boga lub z nim rozmawia: atrybutem jest krzyż, ale światło jest już rzeczywistą Obecnością, jest znakiem łaski Pańskiej (na zdjęciu 'Aleksander'). Widzę Adama skrytego w cieniu, widzę strach w jego oczach, a cień kobiety to wąż (na zdjęciu 'Krzysztof'). Widzę Adama śpiącego, budzącego się ze snu, który zesłał na niego Bóg, by stworzyć z jego żebra Ewę – 'Karol'. 
 
'Sergiusz' to Adam-dziecko Boga, w którym mieszają się dionizyjska młodość i boskie dary pozaprzyrodzone: dar łaski, nieśmiertelność, wolność od cierpień i dar wiedzy. Te wielkie cechy rajskich ludzi muszą być przedstawione jako zlepek tego co młodzieńcze i tego co wielkie, bliskie Bogu, gdyż Adam, który posiadał te dary to Adam „młody”: Adam sprzed upadku. 
 
Trzy ostatnie zdjęcia mówią o przyszłości Adama, o tym co działo się po upadku, ale nie wprost. Starotestamentowy Bóg błogosławiąc wiernym sobie, mówił: twój lud będzie wielki. Adam miał trzech synów: Kaina ('Maciej'), który tu wycofuje się, odsuwa i chowa twarz, Abla ('Paweł II'), sfotografowany z pełnego profilu, na czarnym tle przez co należący może do innego porządku – człowiek, który najdłużej ze wszystkich ludzi na świecie czekał na zbawienie, i Set ('Jakub') ojciec wszystkich żyjących dziś mężczyzn [...].

dr Paulina Tendera
Data opublikowania: 01.07.2018
Osoba publikująca: Krystyna Mierzwa