Bursztyn, koral i gagat umieszczone w pewnej siatce symbolicznej, ujawniają swoją m e d i a l n ą n a t u r ę – naturę określoną przez ich zawieszenie pomiędzy światem organicznym a martwym – kamiennym, z czego zdawali sobie sprawę, choć niejasno, już starożytni. Wprawdzie określa się je mianem drogich kamieni (podobnie zresztą jak dzieje się to z perłą), a w starożytności i średniowieczu (niekiedy nawet do XIX w.) wszystkie lapidaria klasyfikowały je jako lapides lub petros, lecz nigdy nie były traktowane jako pełnoprawne kamenie. Sposób ich powstania, aż do XIX w. nie do końca wyjaśniony, był na tyle nietypowy, że nie pozwalał na zaliczenie ich do grupy drogich kamieni, takich jak np. diament, ametyst, topaz, szmaragd i wiele innych.Bursztyn, koral i gagat umieszczone w pewnej siatce symbolicznej, ujawniają swoją m e d i a l n ą n a t u r ę – naturę określoną przez ich zawieszenie pomiędzy światem organicznym a martwym – kamiennym, z czego zdawali sobie sprawę, choć niejasno, już starożytni. Wprawdzie określa się je mianem drogich kamieni (podobnie zresztą jak dzieje się to z perłą), a w starożytności i średniowieczu (niekiedy nawet do XIX w.) wszystkie lapidaria klasyfikowały je jako lapides lub petros, lecz nigdy nie były traktowane jako pełnoprawne kamenie. Sposób ich powstania, aż do XIX w. nie do końca wyjaśniony, był na tyle nietypowy, że nie pozwalał na zaliczenie ich do grupy drogich kamieni, takich jak np. diament, ametyst, topaz, szmaragd i wiele innych.
Widok zawartości stron
