Przejdź do głównej treści

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Nauka

Nawigacja okruszkowa Nawigacja okruszkowa

Widok zawartości stron Widok zawartości stron

Music and Genocide

Music and Genocide

Wojciech Klimczyk, Agata Świerzowska (red.), Music and Genocide. Studies in Social Sciences, (Philosophy and History of Ideas - Volume 9), Peter Lang Edition, Frankfurt am Main, Berlin, Bern, Bruxelles, New York, Oxford, Wien, 2015.

Na pierwszy rzut oka trudno wyobrazić sobie doświadczenia bardziej od siebie odległe niż muzyka i ludobójstwo. Jednak żywa kultura zazwyczaj nie mieści się w racjonalnie wyznaczonych podziałach. Jest już dziś niemal powszechnie wiadomym, że sztuka nie jest nieobecna podczas procederu zabójstw na masową skalę. Zarówno ofiary jak oprawcy angażują się w artystyczne działania w więzieniach i obozach, a także innych miejscach, w których odbywają się ludobójstwa. Czym zatem jest muzyka ludobójstwa? Czy doświadczenie totalnego terroru może zostać wyrażone w muzyce? W jaki sposób muzyka odnosi się do ludobójstw? Jak postrzegamy muzykę po ludobójstwie? Czym jest muzyka a czym cisza w świecie naznaczonym zabójstwami na masową skalę? Czy cisza po ludobójstwie jest naprawdę możliwa lub odpowiednia? Celem tomu jest ukazać a może do pewnego stopnia nawet rozwiązać fundamentalny dylemat wyrażony przez Theodora W. Adorno, który pytał: „czy po Oświęcimiu można jeszcze żyć, a zwłaszcza, czy ma do niego pełne prawo ten, kto przypadkowo Oświęcimia uniknął, a w zasadzie powinien by być stracony." Podjęcie badań nad relacją między muzyką  a ludobójstwem nie wynika jedynie z czystej ciekawości. W pewnym sensie wszyscy jesteśmy ocalałymi, którzy przez przypadek uniknęli ludobójstwa. Mogło nam się przydarzyć. Ciągle może.

Słowa-klucze: muzyka, ludobójstwo, Auschwitz, cisza, Adorno

Publikacja na stronie wydawcy.