Artur Przybysławski, Buddyjska filozofia pustki, Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego, Wrocław 2009.

Książka przedstawia rdzeń nauk buddyjskich, jakim jest filozofia pustki, na podstawie klasycznego tekstu Czandrakirtiego Wprowadzenie na środkową drogę (wraz z tybetańskimi komentarzami VIII Karmapy Mikjo Dordże i Dźamgona Miphama) oraz tekstów Nagardżuny (z komentarzami Czandrakirtiego i Dźamgona Miphama). W swej zewnętrznej warstwie przypominająca sceptycyzm filzofia buddyjska ukazana jest jako niezwykle konsekwentna procedura uwalniająca umysł od zbędnego filozoficznego balastu, który zamiast ukazywać rzeczywistość, tylko ją przesłania. Pustka okazuje się więc narzędziem, z którego korzysta się w imię niewyrażalnego doświadczenia rzeczywistości w całym jej bogactwie niedającym się zamknąć w żaden filozoficzny opis.

 

Spis treści

Wstęp, czyli 20 rodzajów pustki

 

Wprowadzenie: w drodze do pustki

Grecja - Indie

Grecja

Indie

 

Rozdział I Pustka rzeczy

Atomizm i jego krytyka

Pojęcie formy i krytyka koncepcji żywiołów

Krytyka pojęcia rzeczy, czyli rydwan, którego nie było

Podmiot iluzoryczny (skandhy)

Pustka rzeczy

Krytyka pojęcia czasu

 

Rozdział II Pustka istoty

Krytyka przyczynowości

Pustka istoty

Współzależność

 

Rozdział III Pustka nie-rzeczy

 

Rozdział IV Pustka innej rzeczy

Pustka pustki

Sceptycyzm i pustka przekroczenia skrajności, czyli o statusie filozofii środkowej drogi

 

Zakończenie, czyli pustka jest radością