Publikacja przedstawia wyniki badań nad wizerunkami religijnymi powstałymi w Mathurze, jednym z najważniejszych ośrodków artystycznych Indii północnych w pierwszych wiekach naszej ery. Większość ujętych tu rzeźb można uznać za najstarsze przedstawienia kultowe tworzone na potrzeby reformującego się hinduizmu. Tym samym są one często pierwszymi próbami ujęcia danego bóstwa w formie plastycznej i niejednokrotnie ustalają dla niego kanon powielany w kolejnych wiekach. Analizowane w publikacji rzeźby przedstawiają wybrane bóstwa o wedyjskim rodowodzie lub włączone do hinduistycznego panteonu z kultów lokalnych i rdzennych. Są to Agni, Indra, Surja, Wisznu, Brahma, Wasudewa-Kriszna, Sankarszana-Balarama, Rudra-Śiwa, Skanda-Karttikeja i Ganapati-Winajaka. Dla wizerunków tych, ze względu na ich znaczenie w rozwoju religijnych przedstawień, najważniejsze jest ustalenie genezy poszczególnych elementów. Przy uwzględnieniu historycznych, religijnych i artystycznych czynników, rzeźby mathurańskie porównane zostały z przedstawieniami wybranych bóstw powstałymi przed lub po omawianym okresie. Jako dodatkowe źródło wykorzystano fragmenty z utworów literackich, zawierające opisy bogów. Dzięki tak kompleksowemu ujęciu możliwe było prześledzenie ewolucji wizerunków i wyznaczenie typów ikonograficznych, a także ustalenie ich chronologii.Publikacja przedstawia wyniki badań nad wizerunkami religijnymi powstałymi w Mathurze, jednym z najważniejszych ośrodków artystycznych Indii północnych w pierwszych wiekach naszej ery. Większość ujętych tu rzeźb można uznać za najstarsze przedstawienia kultowe tworzone na potrzeby reformującego się hinduizmu. Tym samym są one często pierwszymi próbami ujęcia danego bóstwa w formie plastycznej i niejednokrotnie ustalają dla niego kanon powielany w kolejnych wiekach. Analizowane w publikacji rzeźby przedstawiają wybrane bóstwa o wedyjskim rodowodzie lub włączone do hinduistycznego panteonu z kultów lokalnych i rdzennych. Są to Agni, Indra, Surja, Wisznu, Brahma, Wasudewa-Kriszna, Sankarszana-Balarama, Rudra-Śiwa, Skanda-Karttikeja i Ganapati-Winajaka. Dla wizerunków tych, ze względu na ich znaczenie w rozwoju religijnych przedstawień, najważniejsze jest ustalenie genezy poszczególnych elementów. Przy uwzględnieniu historycznych, religijnych i artystycznych czynników, rzeźby mathurańskie porównane zostały z przedstawieniami wybranych bóstw powstałymi przed lub po omawianym okresie. Jako dodatkowe źródło wykorzystano fragmenty z utworów literackich, zawierające opisy bogów. Dzięki tak kompleksowemu ujęciu możliwe było prześledzenie ewolucji wizerunków i wyznaczenie typów ikonograficznych, a także ustalenie ich chronologii.